پل دیراک بارها و بارها به عنوان یکی از فیزیکدانان برجسته و تاثیر گذار قرن بیستم معرفی شد. این استاد دانشگاه کمبریج به شدت به مکانیک کوانتومی و الکترودینامیک کوانتومی ‌کمک کرد و حتی در سال ۱۹۳۳ جایزه‌ی نوبل فیزیک را نیز از آن خود کرد. اما این نوبل، تقریبا توسط دیراک رد شد، زیرا وی به حدی انزواطلب بود که ابدا تمایلی برای حضور در جمع نداشت. این شدت خجالت یکی از دلایلی است که تعداد زیادی از مردم فکر می‌کنند که دیراک احتمالا به نوعی از اوتیسم مبتلا بوده‌است. آن‌ها علاوه بر خجالتی بودن او، تمرکز شدیدش، افکار افراطی، عدم همدلی و الگوهای سفت و سخت او را در میان سایر دلایل قید می‌کنند.